Compleet nieuwe theatrale wereld
Op het eerste gezicht lijken er wat verhuisdozen te staan, een tafel met een boeket bloemen en twee grote schermen voor videoprojecties. Bij Hotel Modern is echter niets wat het lijkt. De voorstelling begint en alles blijkt een onverwachte functie te hebben, die tot in detail is uitgedacht. De voorstellingen van Hotel Modern kenmerken zich doordat beeldende kunst, muziek en theater samenkomen en het publiek meenemen aan de hand van live gemaakte animatiefilms. Het laatste is een theatervorm waarbij de spelers op het toneel met kleine handcamera’s de miniatuurdecors induiken en ze op de projectieschermen uitvergroten tot levensechte landschappen, of omgevingen.
Alles in de voorstelling is of gaat dood. Het begint al bij de openingsscène, als Herman Helle een snelcursus bloemschikken tentoonspreidt. Geen enkele bloem overleeft de slachtpartij. Ook de diashow toont slechts de ellende op aarde. Wat begint met wat lieflijke plaatjes van de mus (bewust gekozen, want aan het uitsterven in Nederland), gaat al snel over in een foto van een onthoofde duif. De aaneenschakeling van dia’s die dan volgen, brengen de meest gruwelijke auto-ongelukken in beeld met mensen wiens ledematen zich niet meer in de juiste hoek bevinden. Helle is bij iedere rampenplek als eerste aanwezig om zichzelf vast te leggen met de gebeurtenis. We worden stevig geconfronteerd met projecties van menselijke lijken. Ze hangen in bomen en vergaan op openbare plekken, zoals het perron op het station. Ergens ter wereld blijkt een hele collegezaal het loodje te hebben gelegd, vast na een gifaanval. Het meest macaber zijn de beelden van mensen die als afval drijven in een groen riool, bedekt met een vachtje groen mos. Al het leven op aarde is uitgeroeid, maar de mensheid niet. Ergens in outer space dwaalt een groots vliegschip met de laatsten der mensen.
In de voorstelling Vliegboot Moederschip blijken de verhuisdozen ineens dienst te doen als buitencapsule van een enorm vliegschip. Binnenin dat schip hebben de laatste mensen – net zoals de dieren in de ark van Noach – zich bijeen verzameld. Ze pendelen wat door de ruimte op zoek naar een nieuwe bewoonbare planeet. We zien de binnenkant van het moederschip, gefilmd door een van de spelers met een klein cameraatje. Het is iedere keer weer fascinerend om te zien hoe Hotel Modern met kleine vernuftigheden een compleet nieuw theatrale wereld weet te creëren. Op creatieve wijze worden bestaande producten getransformeerd tot iets nieuws. Een aantal aan elkaar getapete, knipperende mobiele telefoons transformeren op het projectiescherm tot een zenuwcentrum van waaruit het moederschip wordt bestuurd.
De voorstelling barst van dit soort vondsten en dat is bijzonder knap! Dat de voorstelling weinig samenhang vertoont, is dan ook snel vergeten. De diapresentatie neemt, hoe geestig ook gepresenteerd, wel een erg grote positie in. Wellicht was het voor de balans van de voorstelling beter geweest meer aandacht te schenken aan het slotonderdeel met het ruimteschip. Desalniettemin weet Hotel Modern ook in deze voorstelling met opvallende ingevingen een mooi toneelbeeld neer te zetten.
08-04-2011
