Doodgewoon en bijzonder
De dood maakt helden, schlemielen of terroristen van ons. Je kunt de dood ontmoeten als je tv kijkt, in bed ligt, een wolkenkrabber invliegt of door een eenhoorn wordt overweldigd. De Man met Vijf Vingers van Hotel Modern is een vanitas-verzameling, een theatrale tegenhanger van schilderijen waarop een uitgeblazen kaars, een zandloper of een schedel de mens confronteert met zijn vergankelijkheid.
De Rotterdamse groep belicht de dood in veel werkelijke of gedroomde verschijningsvormen op een succesvolle manier: mini-cameraatjes filmen in kleine decors en kijkdozen de beelden die op een groot scherm achter de speelvloer te zien zijn. Voor het scherm zijn de spelers koortsachtig in de weer met live gemaakt animatiefilmpjes, waarin ze soms zelf acteren.
De voorstelling is mooi opgebouwd. Na beelden van de alledaagse dood (de camera kruipt in de radio en verbeeldt het nieuws) en andere sterfgevallen zijn de twee pièces de résistance een interview met de vader van Pauline Kalker die als jood de Tweede Wereldoorlog overleefde en de Twin Towers-ramp. Tussendoor zet een absurdistische act (met dode vissen) van Herman Helle de knop even om.
Hotel Modern maakt geknutseld poppenkasttheater van een grote en soms huiveringwekkende verbeeldingskracht. De dood is uniek en doodgewoon. Zo gewoon als een man met vijf vingers.
24-10-2004
