Jammer dat God niet meedeed

God zou eigenlijk ook meedoen aan deze voorstelling, vertelt Herman Helle. Maar uiteindelijk zijn alle scènes waarin hij voorkwam geschrapt uit De Baard van God. In een koffertje bewaart Helle nog wel, inderdaad, zijn mottige witte baard. En hij heeft een paar leuke homevideo’s van de schepping. Daarin pelt en plet ‘God’ een banaan, maar doordat dat achterstevoren wordt afgespeeld, lijkt het alsof Hij uit een bergje prut de perfecte banaanvorm, mèt bijpassend jasje, te voorschijn tovert.

Het is een hilarisch intermezzo in de nieuwe voorstelling van gezelschap Hotel Modern, internationaal vermaard om hun ingenieuze werkwijze, waarin met poppenhuisjes en vingercamera’s verbluffend waarachtige werelden worden gecreëerd.

Imposante poppenscènes zijn er ook weer in De Baard van God. Als we een interview horen met de vader van actrice/theatermaker Pauline Kalker, worden zijn oorlogsverhalen met live poppenspel werkelijkheid gemaakt. Op beklemmende wijze verbeeldt een doosje volgepropt met wassen popjes een jodentransport. Een andere persoonlijke geschiedenis, van actrice Arlène Hoornweg, wordt prachtig melancholiek geïllustreerd aan de hand van ‘flashbacks’: een grote boom wordt vervangen door een klein boompje om te tonen dat we terug gaan in de tijd.

Andere scènes zijn minder geslaagd, zoals een ietwat onsmakelijk lied van muzikant Arthur Sauer over zijn verlangen naar een dikke Braziliaanse minnaar. Ook de vliegtuig-metafoor die het raamwerk van de voorstelling vormt, overtuigt niet. De afzonderlijke fragmenten bouwen niet op tot één verhaal. Het blijft bij het aftasten van thema’s als tijd, vergankelijkheid, sterven en troost; soms meer, soms minder geslaagd. Toch jammer dat God niet meedeed.

24-12-2012