Kleipoppetjes brengen absurde en droevige verhalen tot leven
“Deze voorstelling is als een boeket bloemen, vol met verschillende soorten.” Zo legt één van de spelers aan het begin van de voorstelling De Baard van God de opbouw van het stuk uit. Deze voorstelling bestaat inderdaad uit diverse verhalen, waarin we voor de theatergroep Hotel Modern bekende thema’s terugvinden zoals de Tweede Wereldoorlog en troost. Deze diversiteit leidt tot in en in trieste scènes, maar ook tot lichte en absurdistische momenten. En dat bereikt de groep met ‘alleen maar’ kleipoppetjes en maquettes.
Het bijzondere aan Hotel Modern is dat in hun voorstellingen niet de spelers, maar kleine figuurtjes gemaakt van klei de hoofdrollen vertolken. De ‘levende’ acteurs bewegen de poppetjes binnen de maquettes op het podium. Tegelijkertijd worden deze scènes gefilmd en geprojecteerd op een groot scherm. Wie denkt dat deze levenloze poppen je niet kunnen raken heeft het mis. Door slim gebruik van geluid, licht en tekst komen de verhalen stuk voor stuk tot leven, en je gaat je al snel identificeren met de poppetjes.
In een van de verhalen die verteld wordt kijkt een oude man terug op de Tweede Wereldoorlog. Zijn verhaal is vooraf opgenomen en wordt afgespeeld tijdens de voorstelling, terwijl de acteurs met de poppetjes voor de visuele invulling zorgen. Zo horen en zien we hoe hij moest onderduiken bij een gezin en hoe zijn moeder wordt verraden. Het meest indringende deel van dit verhaal is echter als zijn vaders geschiedenis in beeld wordt gebracht. Het figuurtje dat de vader van de oude man verbeeldt, wordt op de trein naar een concentratiekamp gezet. Door de schemerige en bewegende belichting maakt het geheel een obscure en onheilspellende indruk van de mensen die willoos hun lot tegemoet gaan. Dit is een goed voorbeeld van de gedetailleerde uitwerking van de scènes, waardoor de verhalen een grote impact hebben. Helemaal emotioneel wordt het als vervolgens te zien is hoe het lijk van de arme vader wordt verbrand, terwijl de oude man zich snikkend de laatste woorden van zijn vader herinnert: ‘Be a man’.
Gelukkig bevat De Baard van God ook lichte en absurdistische scènes, bijvoorbeeld als één van de acteurs vertelt hoe de voorstelling aan zijn naam komt. De scènes waarin God eigenlijk meespeelde zitten namelijk niet meer in de voorstelling, alleen zijn baard is – letterlijk – nog overgebleven en te zien in het stuk. Wel kan er gelachen worden om de home-video’s die ‘God’ gemaakt heeft van de schepping. Hierin is op een simpele maar grappige manier te zien hoe ‘God’ de aarde creëert.
Alles aan De Baard Van God laat zien met hoeveel liefde deze voorstelling is gemaakt. Het enorme oog voor detail in de maquettes, de geluidseffecten en de muziek, belichting, camerawerk en decor zijn perfect op elkaar afgestemd om de verhalen tot leven te brengen, en dat lukt dan ook overtuigend. Of een verhaal nou grappig, absurd of droevig is, er is geen moment dat Hotel Modern je niet kan overtuigen van de authenticiteit van de emoties daarachter.
25-12-2012
