Ring des Nibelungen spraakmakende productie

Op 22 november 2013 ging De Ring, opkomst en ondergang van een Wagneriaans insectenrijk, geïnspireerd door Wagners operacyclus Der Ring des Nibelungen in première in de Rotterdamse Schouwburg. Hotel Modern voegt weer een spraakmakende productie toe aan een cyclisch oeuvre dat staat als een Stad.

Een samenwerking met het prestigieuze Nederlands Blazers Ensemble, een uitverkochte grote zaal in de Rotterdamse Schouwburg en Muziekgebouw aan ’t IJ, een staande ovatie na afloop, een team van 6 spelers, reclamespotjes op Radio 4, recensies in landelijke dagbladen, zinderende publieksreacties op de schouwburgsite: Hotel Modern zet het poppenspel wel op de kaart. Modern poppenspel, want alleen mogelijk door de videotechniek van minicamera’s. Lef is er voor nodig om de hele Ring des Nibelungen van Wagner, normaal goed voor 17 uur theater, in 90 minuten te presenteren en het Blazersensemble daarin mee te slepen. Lef, maar ook geduld, techniek, doorzettingsvermogen.

Het blijft iedere keer spannend wat Hotel Modern nu weer heeft verzonnen om het onaanzienlijke uiterlijk van poppetjes en figuurtjes uit te vergroten. Wagner leek een kapstok om flink uit te pakken met een enorm insectenrijk en fraaie decors. Daartoe waren zes terraria gebouwd, waar de taferelen zich af konden spelen. In waterbassins en onderaardse krochten, in woestijnen en boslandschappen. Daar konden de kevers, spinnen, mieren, vlinders, bidsprinkhanen, wandelende takken en ander gedierte hun strijd leveren om de verdoemde ring. Het was wonderbaarlijk zo levensecht als de planten, horizonten, rotsblokken, tot vulkaanrook en vlammend inferno, overkwamen op het megascherm dat boven de blazers uittorende. En dat werd allemaal bereikt met geknutselde popjes aan draadjes of stangetjes, soms voorzien van een simpel bewegingsmechanisme.

Waren bij vorige uitvoeringen van Hotel Modern de spelers nog duidelijk in beeld, nu beperkte zich dat tot een paar geestige uitstapjes van spinnen die op de fluit of de nek van een muzikant gingen kroelen. Het gemis van live acteurs werd wel geheel gecompenseerd door de machtige livemuziek. Hoe had het er uit gezien zonder dat levend geluid? Zouden de magische beelden van de waterkwallen, die de Rijndochters vertolkten, of de vlucht van honderden kapellen, de onthoofding van een rups, de strijd tussen mier en monster, de onderwatertaferelen ook zo sterk overkomen? We zagen meer een caleidoscoop van beelden, waar je ademloos naar kijkt, dan een zich ontwikkelend dramatisch verloop. Wat wil je ook als je 17 uur inkort tot 90 minuten?

Je kunt gerust zeggen dat Hotel Modern gestaag bouwt aan een indrukwekkend oeuvre. Na Kamp, De Grote Oorlog, Garnalen Verhalen, Vliegboot Moederschip, Heden Stad en De Baard van God is De Ring een nieuw bewijs van hun credo: ‘We proberen op een lichte en speelse manier vorm te geven aan zware onderwerpen. Iedere voorstelling is een poging grip te krijgen op de meerduidige wereld: een grillig universum vol verhalen en geschiedenis, vol verbanden en losse eindjes waarbij we objecten en landschappen uit waardeloos materiaal, mensen en geluiden als gelijkwaardige elementen inzetten. Met humor en speelsheid vertellen we verhalen over oorlog, wreedheid, eenzaamheid. We willen niet sentimenteel, wel gevoelig zijn. Rijk gedecoreerd, maar niet verhullend. Relativerend en confronterend tegelijk.’

We zijn zeer benieuwd naar de volgende stap van dit illuster theatergezelschap, dat binnen de beperking van de miniaturisering er in slaagt steeds met boeiende en prikkelende producties de horizon van de poppenwereld te verbreden tot een onvergetelijke theaterervaring.

2013