Theatrale en visuele uitspattingen leiden tot ongekend originele voorstelling
Een maquette van een ruimteschip beslaat de hele speelvloer. De machinekamer is gemaakt van losse computeronderdelen. Een trosje oude mobieltjes stelt een superzender voor, die de ruimte afzoekt naar leefbare planeten. Er zijn een eetzaal, een groeikamer vol rottende groenten en een mortuarium waar de lijken in plastic zakken op een rij hangen. Alles is verbonden door lange metalen gangen.
Theatermaker en beeldend kunstenaar Herman Helle loopt met een videocameraatje door de maquette. Terwijl deze op een groot projectiescherm tot leven komt, leest hij zorgwekkende fragmenten voor uit het logboek.
Het ruimteschip blijkt al honderden jaren richtingloos door de ruimte te dolen. Nu is ook nog de varkensaids uitgebroken, de bemanning en de voedselvoorraad zijn aangetast. Als ze niet gauw een planeet met een gunstig klimaat vinden, zullen ze allemaal stikken.
Helle vormt samen met Pauline Kalker en Arlene Hoornweg het Rotterdamse gezelschap Hotel Modern. De groep specialiseerde zich in dergelijke live-animatie op toneel. Eerder bouwden en verbeelden ze een garnalengemeenschap en een concentratiekamp. Dood en vergankelijkheid zijn terugkerende thema’s in hun werk. Ook nu weer, in Vliegboot Moederschip.
Het verhaal over het met uitsterven bedreigde ruimteschip is maar een onderdeel van de voorstelling. Jammer is dat niet, want hoe mooi het ingenieuze bouwwerk er ook uitziet, het verhaaltje is minder vernuftig en eindigt precies zoals je verwacht. Maar er is meer. Helle voert een komische bloemschik-act uit. En even later speelt hij een huisarts die een cursus keramiek ten beste geeft. Zijn passie blijkt bij etensborden te liggen en dan vooral de breekbaarheid ervan. Ook laat Helle – de voorstelling is praktisch een onemanshow – een bizarre diaserie zien met kiekjes van zichzelf bij verkeersongelukken, bij arrestaties en bij dieren, dood en levend. Zijn droge commentaar voorziet de eindeloze reeks al dan niet dodelijke vergissingen van een wrange hilariteit. Alles sterft of gaat kapot. Dat is de boodschap van deze ‘apocalyptische revue’, zoals Hotel Modern het zelf noemt. Dit simpele gegeven inspireerde de groep tot zulke uiteenlopende theatrale en visuele uitspattingen, dat een ongekend originele voorstelling is ontstaan. Deze werkt ondanks het treurige thema nog op de lach ook.
Halverwege Vliegboot Moederschip wordt een film vertoond die kenmerkend is voor het absurdisme van de groep. Een mooi uitgelichte maquette van een antieke bibliotheek wordt belaagd door kwaadwillende kabouters. Ze duwen boekenkasten omver, steken de boel in brand. Terwijl de hele constructie op indrukwekkende wijze in vlammen opgaat, kijken de rode puntmutsjes tevreden toe. Weergaloos is soms de schoonheid van totale verwoesting.
01-04-2011
