Treuren bij de begrafenis van een onwillige zwerfgarnaal

Het begint met een begrafenis. In de aula zijn twee garnalen bezig het afscheid voor te bereiden; zorgvuldig inspecteren ze de onpersoonlijke ruimte met aan de wand het onvermijdelijke kunstwerk, of wat daarvoor door moet gaan. Mijmerend nemen ze het ding in zich op, totdat het opeens met donderend geluid een eigen leven gaat leiden. Zegt de ene garnaal tegen de andere: ‘Inderdaad. Heel modern.’

Zo gaat een Garnalen Verhaal. Bijvoorbeeld. En niet dat het dan al uit is, maar dan verlegt de focus van de voorstelling zich kort naar een kraamkliniek, waar een garnaal aan het bevallen is. Van daaruit gaat het door naar een vuilnisbelt met zwerfgarnalen, een café waar een garnaal rozen probeert te slijten aan onwillige garnalenklanten, een tankstation, een duiveluitdrijf-sessie, een bokswedstrijd, een discotheek, een bruiloft, de dierentuin – je kunt het zo gek niet verzinnen, of er zijn garnalen mee bezig, en daardoor wij ook. Of was het omgekeerd?

Garnalen Verhalen, de nieuwste voorstelling van Hotel Modern, is er weer een in de beste traditie van dit trio, dat zich in tien jaar met een heel eigen theatervorm heeft geprofileerd. In Hotel Modern-producties komen beeldende kunst, animatie, muziek, spel en een speciale filmtechniek op eigenzinnige wijze samen. De Grote Oorlog, de gehavende Twin Towers en Auschwitz, maar ook schijnbaar alledaagse taferelen gieten ze met humor en compassie in fraai theatrale vorm.

Zo kun je uren kijken naar garnalen die dingen doen die normaliter alleen aan mensen voorbehouden lijken. Lachen, ontroerd raken en je tegelijk verbazen over de prachtige manier waarop het is gemaakt. De drie spelers/bedenkers creëren in de theaterzaal kleine podia, tafels eigenlijk, met de meest uiteenlopende attributen die onder hun handen (al dan niet voorzien van vingercamera) tot een scène worden. Op een groot scherm achterop het toneel worden het filmpjes, op de speelvloer is het theater; behendig reppen de spelers zich van het ene podiumpje naar het andere, waar weer een verhaal wacht.

Een mozaïekvoorstelling is Garnalen Verhalen dan, met garnalenpersonages die elkaar ontmoeten en weer uit het oog verliezen, met zielige, maffe en mooie verhalen, met bibberende rozige lichamen en melancholieke kraaloogjes, die we herkennen en aan wie we gehecht raken en om wie we kunnen treuren bij een begrafenis.

09-02-2009